Zwanger worden als teenager, dat overkomt je. Wat te doen als je vijftien bent en je bent zwanger. Het is mij overkomen, ik was net vijftien geworden. In mijn hoofd werd het een warboel van gedachten. Ik verbeelde me in de rol van lerares, verpleegster, beroepen die ik na de mulo wilde gaan volgen. Helaas mocht het niet baten.
Tienerzwangerschap, wat is een tienermoeder?
Als je als meisje onder de 20 jaar zwanger wordt, spreken we van een tienerzwangerschap. Vaak is die tienerzwangerschap ongepland en vaak ook ongewenst. Door de vader en soms ook door het meisje zelf.
Het is zwaar en moeilijk als je als tiener zwanger bent geworden. Want wat moet je nu? Misschien heb je grootse plannen qua opleiding en carrière en hoe moet dat nu verder? Kan het wel met een kindje?
Vlak ook de reacties van je omgeving niet uit. Durf je het te vertellen tegen je ouders. En de buren spreken er natuurlijk schande van. Die hebben vaak namelijk niets beters te doen. Weet dat je niet de eerste bent die als tiener zwanger is geworden en ook zeker niet de laatste. Ik ben zelf ook tienermoeder geweest en ik had op mijn 20e 4 kinderen! Dus als je wilt weten wat een tienermoeder is, dan ben je bij mij aan het juiste adres.

Ik ben Viola Talloway (1952) en mijn bedrijfsnaam is Tell a Way! Natuurlijk is dit bewust gevormd vanuit mijn naam. Mijn motto? I’ve told you my way, tell yours, if you want...
Ik zet me in voor tienermoeders en vaders en voor (eigenlijk tegen dus) huiselijk geweld. Voor zowel mannen als vrouwen die ermee te maken hebben of het hebben meegemaakt. Ik wil de wereld vertellen dat er altijd hoop is. Dat als je je inzet en vecht, je je lot kan bepalen.
Mijn tienerzwangerschap verslag
Bij mij is het inmiddels tientallen jaren geleden dat ik als tiener zwanger was. In tegenstelling tot nu, waren er vroeger geen televisie- noch radioprogramma’s waarin zaken als seksualiteit besproken werden. Het is daarom niet vreemd dat ik tienermoeder ben geworden.
Onbewust werden kinderen in die tijd onwetend gehouden over seksualiteit. Als jongere kon ik nergens terecht voor informatie.
Als je als jongere in zo’n situatie terechtkomt, is het noodzakelijk om gesteund te worden. Welke brokken kinderen ook maken, het is belangrijk om steun te krijgen van de ouders. Vaak blijven ouders echter in boosheid, schelden of verwijten hangen.
Ongewenst zwanger
Voor tienermoeders komen er meer zaken bij kijken en je zult zeker hulp en steun nodig hebben. Toen ik zwanger raakte, was ik radeloos. Achteraf was ik opgelucht toen ik mijn oudere broer opmerkte, zittend op een stoel aan het voeteneind van mijn bed. Mijn moeder zat naast hem. Broer sprak rustig, moeder was boos. In haar ogen was ik gevallen en zou ik nooit meer opstaan. Als ik terugblik als volwassene heb ik mij weleens afgevraagd of haar geweten parten speelden.
Dat ze mij niet had voorgelicht over seksualiteit en daarom zo lang boos bleef toen ze het vermoeden had dat ik ongewenst zwanger was.
Ongewenst zwanger 16 jaar
Ik was dus 15 toen ik zwanger werd en ik was op een haar na 16 toen ik beviel van mijn eerste kindje. Hoewel ik met veel plezier terugkijk op mijn jeugd, had ik toch graag gewild dat ik voorgelicht/voorbereid was op bepaalde dingen die ook bij het leven horen. Ik kan niemand de schuld geven over mijn levenspad, want wat ouders niet gekregen hebben kunnen ze ook niet geven.
Gelukkig leven wij nu in een andere tijd, waar veel informatie van het internet gehaald kan worden. Er wordt nu ook meer open over het onderwerp gediscussieerd. Dit ontslaat ouders echter niet van deze taak. Ze hebben de plicht om kinderen juist te begeleiden op hun pad naar volwassenheid, zodat ze weten welke risico’s ze lopen en zodat ze weloverwogen keuzes kunnen maken.
Ik roep zowel tienermoeders als tienervaders op om hun niet geplande kindje dat mee te geven! IK HEB HET OOK MOETEN DOEN!

Ongewenste zwanger ervaringen
Ik dacht niet aan dat kind dat in mijn buik groeide. Ik kon mij er geen voorstelling van maken. Ik dacht alleen maar over wat er van mij zou worden. Als jong meisje hoorde ik altijd dat ik het moest maken op school. Ook van huis uit werd het versterkt door de gezegden van mijn moeder dat ik een diploma moest halen. ‘Je diploma is je man’ herhaalde zij steeds. Mijn vader stimuleerde het op zijn manier om zich bezig te houden met alles wat met school te maken had. Zonder diploma was ik nergens.
Ik was gebroken toen mijn vriend ook nog weg bleef en niet terugkwam. Verdoofd, bedwelmd in verdriet, onzeker en eenzaam. Mijn hart was gebroken. Ik was altijd vrolijk, een kind zonder zorgen. Maar toen was ik alleen, eenzaam in gedachten met de hoop op een wonder dat ik alsnog lerares of verpleegster zou worden. Terwijl ik wist dat ik dat niet meer kon worden met de zorg voor een kind.
Ik dacht aan de meisjes in buurt die op hun 15de een kind hadden gekregen. Ze bleven bij hun ouders wonen en sjouwden met hun baby op de arm, in een dekentje gewikkeld, naar een mevrouw waar ze huishoudelijk werk deden. Ik kon goed leren en maakte plannen om naar een ander land te gaan zodra ik iets had bereikt. Ik heb altijd geroepen dat ik zou vertrekken uit het ouderlijk huis, wanneer mijn moeder boos was als ik niet snel genoeg de afwas deed.
Bang dat ik zwanger ben
Ik bad tot God om een wonder waarvan ik dacht dat Hij alleen dit kon laten gebeuren. Ik inspecteerde niet alleen mijn slip om te zien of het wonder was geschied. Ik betaste ook mijn fysieke lichaam of het veranderd was. Er zat toch een kindje in? Maar ik kon niks ontdekken.
Ik was zo bang dat ik zwanger ben. De schaamte waar ik doorheen moest gaan als er geen wonder zou komen visualiseerde ik. Dat ik tussen de dichtbegroeide planten zat, op ons erf, om mij niet te laten zien. Ik stelde mezelf vragen, mijn hersenen draaiden overuren. Hoe kan ik een kind krijgen terwijl hij maar even op mij is gaan liggen? Mijn maagdenvlies is kapot, ik heb mezelf kapot gemaakt.
Ik kon niet slapen terwijl mijn ogen dichtvielen in bed. Radeloos, verwarring, alleen, eenzaam, boos, hard, woorden schieten mij tekort! Mijn vriend, waarmee ik alles deelde, mijn vrolijkheid, mijn lach waren ergens in verdwenen. Wie kon ik nog vertrouwen? Niemand! Alles om mij heen was stilgevallen. Ik had alleen mijn hersenen waarin ik mijn gedachten herhaalde.
Toen eenmaal mijn zwangerschap openbaar was thuis en in de hele omgeving, richtte ik mij maar op één ding: werk zoeken. Thuis was er één regel, de regel die mijn moeder steeds herhaalde wanneer één van ons luiheid liet merken “wie niet meer naar school gaat moet gaan werken”. Dus ik had werk nodig.
Mijn lichaam veranderde. Ik beleefde niets bewust. Ik werd een toeschouwer van mijn eigen lichaam. Een tienermoeder van 15 moet nog veel leren. Toen ik eenmaal werk had, heb ik mij voorgenomen om een goede moeder te zijn, al wist ik niet wat dat precies inhield. Ik zag genoeg verwaarlozing van kleine kinderen in de buurt waar ik woonde, dus was mijn voornemen om het beter te doen.
Ondanks mijn tienermoederschap zette ik door in mijn ontwikkeling. Ik ging soms gebukt onder de emoties van het tienermoederschap. Ik was tiener, een verschil met andere moeders op het schoolplein. Ook de reactie van buitenaf als ze horen dat je de moeder en niet de zus van je kindje bent. Het heeft wel vallen en meer opstaan gekost op mijn levenspad, maar ik heb mij aan hoop en geloof vastgehouden.
Waarom word ik niet ongesteld
Toen ik 15 was was ik natuurlijk oud genoeg om al meerdere keren in mijn leven ongesteld te zijn geweest. En je weet ook aardig goed wanneer het weer zo ver zou moeten zijn. Als je dan niet ongesteld wordt, dan slaat de paniek na een tijdje toe.
Iedere keer naar het toilet en weer die teleurstelling dat er geen bloed in je onderbroekje zit. Dat duurde maar en dat duurde maar. Tot aan weken en een paar maandjes aan toe.
Bang dat je zwanger bent
Dan weet je inmiddels wel wat er aan de hand kan zijn, en dan word je bang dat je zwanger bent. Ik durfde dat natuurlijk niet te zeggen en bleef hopen dat ik ongesteld zou worden.
Zo vervelend als ik het vond als ik wel ongesteld was, ik was als een blad aan de boom omgedraaid en nu hoopte ik zo dat ik ongesteld zou worden.
De angst dat ik zwanger was vrat aan me en ik durfde er natuurlijk met niemand over te praten. Dat maakte het extra zwaar voor me, want ik droeg deze last en dit geheim dus helemaal alleen.

Zwangerschapstest
Toen ik 15 was kon ik nog geen zwangerschapstest kopen. Die waren er gewoon niet in mijn buurt. En dan had ik ook nog eens geen geld om een zwangerschapstest te kopen.
Tegenwoordig heeft iedere apotheek zwangerschapstesten en kun je zelfs bij het Kruidvat testen kopen. Doe dat! Doe jezelf een plezier en blijf niet twijfelen maar zorg dat je het zeker weet. Voor jezelf en voor je (mogelijke) kindje.
Als de zwangerschapstest negatief is dan wil je dat weten en kun je overwegen om een afspraak bij de huisarts te maken om te kijken waarom je niet ongesteld wordt.
Is de test positief dan kun je vandaaruit ook weer verder. Wil je het kindje houden? Dan wil je ook naar de huisarts om te laten checken of alles goed gaat. Met jou en met je baby.
Abortus tot wanneer
Toen ik zwanger raakte bestonden er geen zwangerschapstesten. Zelfs het woord abortus bestond niet. ‘Zwangerschap weghalen’ werd het in mijn omgeving genoemd en ik associeerde dat met moord. Niet alleen de baby maar ook de moeder kon doodgaan. ENG!
Als de zwangerschap niet gewenst was, werd met middelen zoals kruidendrankjes en andere hulpmiddelen geëxperimenteerd. Sóms lukte het om de zwangerschap te beëindigen. Een geval waar het niet lukte bleef niet geheim. Het nieuws verspreidde zich over de stad, waarbij de schaamte groter werd.
Ik heb gekozen om mijn kind(eren) te houden. Wil je het kindje niet houden dan moet je ook op tijd je beslissing nemen. Daar wil je de tijd voor nemen en geen overhaaste beslissing nemen. Maar je wilt ook niet te laat zijn.
Officieel mag je tot 22 weken zwangerschap een abortus, maar je wilt natuurlijk ver daarvoor blijven.
Seksuele voorlichting
Ondanks dat ik een tienermoeder was heb ik ook na deze gebeurtenis geen seksuele voorlichting gekregen. Ik roep ouders op om open te staan voor een voorlichtend gesprek en om adequaat in te spelen op veranderingen en interesses van je kind.
Het is bij mij jaren geleden dat ik tienermoeder ben geweest en tienerzwangerschap komt nog steeds voor. Sommigen meisjes kiezen er bewust voor om zwanger te worden in hun tienerjaren en vergooien op die manier hun toekomst.
Zowel meisjes als jongens moeten bewuster worden over hun rol in het tienerouderschap en het vervolg van het gehele proces van het ouderschap. Zwanger worden en zwanger zijn is nog maar het begin. Hiermee is de taak dan nog niet vervuld. Het houdt ook in dat tienerouders (man en vrouw) samen verantwoordelijk zijn voor het kind dat hieruit voortkomt.
Vaak spreek ik tienermoeders waarvan de ouders niet openstaan voor het bespreken van onderwerpen als seksuele ontwikkeling. Dit wordt dan doodgezwegen, alsof dit niet bestaat. Het hebben of krijgen van een vriend of vriendin is voor de opkomende puber moeilijk om mee aan te komen met vragen bij hun ouders. Jongeren gaan stiekem door met een vriend of vriendin met als gevolg een tienerzwangerschap.
Jongeren hebben voorlichting nodig! Ook jonge vaders. Het lijkt soms alsof zij niet mee willen werken aan de rol die zij in hun schoot geworpen krijgen. Gelukkig merk ik dat tienervaders tegenwoordig ook hulp aangereikt krijgen. Zodat het kindje met beide ouders op kan groeien.
Het is de taak van de ouders om hun kinderen voor te lichten, omdat ze niet mogen verwachten dat hun kinderen volledig op de hoogte zijn hiervan. Ouders, begin het gesprek en sta open! Je doet er jezelf en vooral je eigen kinderen een groot plezier mee.
Tienermoeder?
En voor jou als (toekomstige?) tienermoeder: Weet dat je dit kunt. Als ik het kon, kan jij het ook. Zoek hulp. Zoek mensen die je steunen. En je kunt ook op mij rekenen. Je mag me een mail sturen en ik beloof je dat ik reageer. Je kunt natuurlijk ook mijn boek lezen, dat gaat over mijn leven als onderneemster maar vooral ook als tienermoeder. Want nee, je leven is niet voorbij als je als tiener al een kind krijgt. Er is nog zoveel mogelijk en dat laat ik je graag zien.
Comentários